Σίγουρα αποτελεί απαιτητική άσκηση η αναζήτηση βεβαιοτήτων στη φαρμακευτική αγορά της χώρας, αλλά μια εξ αυτών είναι το γεγονός ότι ο τομέας του φαρμάκου θα παραμείνει ουσιαστικά στο σύνολό του αμετάβλητος.

Αν και οι ταραγμένες εποχές συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, με ρυθμούς που έφθασαν και το -9,1% το 2011, μοιάζουν να έχουν απομακρυνθεί οριστικά, εν τούτοις η προβλεπόμενη βελτίωση κατά περίπου 2% σε όρους ΑΕΠ δεν αναμένεται να αλλάξει θεαματικά τον τομέα της υγείας στο εγγύς μέλλον.

Και αυτό γιατί με αυτό το ποσοστό και με βάση τους περιορισμούς του μεσοπρόθεσμου, που επιτρέπει αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά το ποσοστό μεταβολής του ΑΕΠ, το ποσό που θα προστεθεί στη φαρμακευτική δαπάνη ανέρχεται σε 40 εκατ. ευρώ. Γίνεται αντιληπτό ότι, αν και όντως υπάρχει αύξηση, αυτή είναι αρκετά μικρή για να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργία της αγοράς.

Επιπλέον οι όποιες αυξήσεις παρατηρηθούν σταδιακά στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη είναι πολύ πιθανό να απορροφηθούν από τα επονομαζόμενα Φάρμακα Υψηλού Κόστους, τα οποία διανέμονται στη συντριπτική τους πλειονότητα εκτός του καναλιού φαρμακαποθηκών - φαρμακείων της κοινότητας. Στα δε αμέσως επόμενα από το 2020 χρόνια, το ποσοστό αυτών των φαρμάκων αναμένεται να φθάσει το 50% της συνολικής φαρμακευτικής δαπάνης. Το γεγονός αυτό, στο βαθμό που αυτή η θεραπευτική ύλη δεν διανέμεται από το χονδρεμπόριο και τα φαρμακεία της κοινότητας, συνιστά σημαντική απειλή.

Εκτός από τους περιορισμούς της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που θα καθυστερήσουν την αποκατάσταση ή την ανάπτυξη της αγοράς. Ας σταχυολογήσουμε μερικούς από εκείνους που μας επιβάλλουν να είμαστε αρκετά συγκρατημένοι ως προς την αναμενόμενη επί τα βελτίω διόρθωση.

Οι ιδιωτικές δαπάνες, τα χρήματα δηλαδή που δαπανούν τα νοικοκυριά από το εισόδημά τους για την εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική περίθαλψη, θα παραμείνουν ως ποσοστό ψηλά, καθώς το χάσμα με το παρελθόν είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί (το 2009 το ποσοστό ήταν 19,2% ενώ το 2016 34,4%). Είναι μάλιστα τόσο υπερβολικά υψηλά οι ιδιωτικές δαπάνες που δεν πρέπει να αναμένεται περαιτέρω αύξησή τους. Η δε περίπτωση της αύξησης των εισοδημάτων των νοικοκυριών μέσω της αύξησης του ΑΕΠ είναι βάσιμη αλλά και πάλι η επίδραση που αυτή τελικά θα έχει στην αγορά εκτιμάται ότι θα είναι μικρή.

Αν και η χώρα μας έχει κατανάλωση στα όρια του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ, καθώς η διείσδυση των γενοσήμων παραμένει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, οι δαπάνες ανά θεραπευτική κατηγορία εμφανίζονται και πιθανότατα θα παραμείνουν μεγάλες. Το φαινόμενο της υποκατάστασης με καινούργιες και ακριβότερες θεραπείες θα συνεχίσει να παίζει το ρόλο του στην αλλαγή της σύνθεσης του φαρμακευτικού καλαθιού. Είναι επόμενο να αναμένεται αύξηση της έντασης των προσπαθειών για μεγαλύτερη διείσδυση των γενοσήμων, που αν και δίκαια ως στόχος επιδιώκεται εντούτοις μπορεί να φέρει τη μέση τιμή του φαρμάκου που διαχειρίζεται ένα φαρμακείο ή μια φαρμακαποθήκη σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Τόσο χαμηλά που, αν δεν υπάρχει πολύ αποτελεσματική λειτουργική και οικονομική διαχείριση, το μέσο κόστος φαρμάκου μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμος παράγοντας.

Τέλος οι χαμηλές τιμές στην Ελλάδα θα παραμείνουν και θα εξακολουθήσουν να τροφοδοτούν τις παράλληλες εξαγωγές και ταυτόχρονα να αποστραγγίζουν την αγορά από σημαντικά φάρμακα.

Ο ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ γνωρίζει τις πιέσεις που δέχονται οι συνεταιριστές μέλη του και την αγωνία των ασθενών στη χώρα να προμηθεύονται τα φάρμακά τους τη στιγμή που τα χρειάζονται. Ως απάντηση σε αυτά θα παραμείνει προσηλωμένος στην απρόσκοπτη τροφοδότηση των φαρμακείων με την πληρέστερη γκάμα προϊόντων και με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερους όρους, μετακυλίοντας τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ως ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος παίκτης της ελληνικής χονδρεμπορικής αγοράς στα μέλη και στους πελάτες του.