Σε έναν αδιέξοδο συνδυασμό χρέους και ελλείμματος, δεν μένει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι, για τα επόμενα αρκετά χρόνια, δραστηριότητες όπως η δική μας που αντιμετωπίζεται ως δαπάνη, θα βρίσκονται υπό συμπίεση. Σε μία χώρα που ο ένας κλάδος ή ομάδα στρέφεται κατά της άλλης, το μέλλον μόνον ζοφερό μπορεί να είναι. Ανεξάρτητα από τις τεχνικές λεπτομέρειες της μεθόδου που θα επιλεγεί από τους δανειστές της χώρας μας, μέλλον με δανεικά δεν υπάρχει πλέον για μας. Μια κοινωνία χωρίς συνοχή, με μια πολιτική ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς εθνικό πρόταγμα, καταστρέφει κάθε πιθανότητα διεξόδου.

Δηλαδή θα αναρωτηθεί κάποιος, δεν υπάρχει προοπτική; Μία και μόνη, και αυτή πολύ επώδυνη.

Αντοχή, ορθολογισμός, συρρίκνωση του βιοτικού μας επιπέδου, νέες συλλογικότητες και εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις. Να σκεφτούμε δημιουργικά και παραγωγικά. Με κατοχύρωση της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Στο χέρι και το μυαλό μας είναι ή να τις αναπτύξουμε ή να αφεθούμε να μας παρασύρει στο βυθό το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Ιδού η Ρόδος...